การจาริกแสวงบุญ
สำหรับชาวฮินดูแล้ว การเดินทางไปยังสถานที่ศักดิ์สิทธิ์ ถือกันว่าเป็นการประกอบคุณธรรมยิ่งใหญ่ทางศาสนา
ตลอดทั่วอินเดียมีศูนย์กลางของการจาริกแสวงบุญ ซึ่งบางแห่งถือว่ามีความศักดิ์สิทธิ์สูงมาก
เมืองที่มีความศักดิ์สิทธิ์สูงสำหรับชาวฮินดู คือ เมืองพาราณสี
ซึ่งตั้งอย่บนฝั่งแม่น้ำคงคา เรียกว่า กาสี
(แปลว่าสว่างไสว) ความเก่าแก่ของเมืองนี้มีประวัติความเป็นมาถอยหลังไปถึง
สมัยนิกายไศวะ มีความเจริญรุ่งเรือง เพราะเป็นเมืองศักดิ์สิทธิ์ของพระศิวะ
ซึ่งเชื่อกันว่าพระองค์ทรงอยู่เหนือเมืองนี้นิรันดร เมื่อนิกายไศวะเจริญรุ่งเรืองถึงขีดสุด
เมืองนี้จึงเป็นศูนย์กลางชั้นนำทางวัฒนธรรมและการศึกษาของชาวฮินดู
ซึ่งยังคงเป็นมาจนถึงทุกวันนี้
เมื่อมีนิกายอื่นๆเกิดขึ้นมา เมืองพาราณสีจึงลดความมีชื่อเสียงลงไป
เพราะนิกายอื่นๆ ที่เกิดขึ้นพยายามแข่งขันกับนิกายไศวะ อย่างไรก็ดี
เมืองพาราณสียังคงทีความศักดิ์สิทธิ์ต่อชาวฮินดูต่อไป ทุกๆตารางนิ้วของพื้นดิน
ต้นหญ้าที่มีอยู่ในเมือง กรวด หิน ฝุ่น ในท้องถนน บ่อน้ำและที่สำคัญที่สุดเหนืออื่นใด
น้ำในแม่น้ำคงคาที่ไหลผ่านเมืองไป ถือว่าเป็นน้ำศักดิ์สิทธิ์
สามารถล้างบาปทุกชนิดออกไปจากชาวฮินดู ชาวฮินดูที่เคร่งครัดศาสนาทุกคน
ต้องการมาตายที่เมืองพาราณสี โดยเฉพาะมาตายอยู่ในวงกลมศักดิ์สิทธิ์ที่เรียกว่า
ปัญจะโกสี วงกลมศักดิ์สิทธิ์นี้มีรัศมีประมาณ
10 ไมล์ จากจุดศูนย์กลางของตัวเมือง ชาวฮินดูในสมัยเก่าพากันเดินทางมายังเมืองพาราณสีจากทั่วอินเดีย
เพื่อมาตายในเมืองศักดิ์สิทธิ์ของตน ชาวฮินดูทุกนิกายถือว่าเป็นหน้าที่ของตนที่จะต้องเดินทางมายังเมืองพาราณสีให้มากครั้งเท่าที่จะมากได้
และลงอาบน้ำคงคาซึ่งอยู่ใกล้ๆ กับเมือง ดังนั้นจำนวนคนที่เดินทางเข้าออกเมืองพาราณสีจึงมีจำนวนมากมาย
ประมาณว่าโบสถ์วิหารของฮินดูในเมืองพาราณสีมีมากกว่า
2,000 แห่ง และมีรูปเทพเจ้ามากกว่า 1 ล้านองค์ โบสถ์ส่วนใหญ่เป็นโบสถ์พระศิวะกับครอบครัวของพระองค์
โบสถ์ของนิกายไวษณวะมีอยู่เป็นจำนวนมาก นอกจากโบสถ์เหล่านี้แล้ว
ยังมีศาลเจ้าหรือเทวาลัยอีกนับไม่ถ้วน
ถึงแม้ว่าพาราณสีจะมีโบสถ์นับไม่ถ้วน แต่ไม่มีโบสถ์ใดใหญ่โตเท่ากับโบสถ์ในอินเดียภาคใต้
ทั้งในเรื่องขนาดความใหญ่โตและความงามของสถาปัตยกรรม เมื่อพวกมุสลิมมีอำนาจในอินเดียได้ทำลายโบสถ์เก่าแก่ลงไปมาก
แต่ทำลายได้เพียงเฉพาะวัตถุ ไม่สามารถทำลายจิตใจของชาวฮินดูให้เลิกนับถือว่าเมืองพาราณสีเป็นเมืองศักดิ์สิทธิ์ของตน
โบสถ์สำคัญที่ยังเหลืออยู่ในกรุงพาราณสีคือ "โบสถ์ทองคำ"
สร้างขึ้นให้พระศิวะ สถานที่ศักดิ์สิทธิ์ที่สุดของนิกายไศวะคือ
ญาณ-วภิ เป็นสถานที่มีชื่อมาก ชาวฮินดูเชื่อว่าองค์พระศิวะทรงลี้ภัยมาอยู่ในที่นี้
เมื่อโบสถ์ของพระองค์ถูกทำลาย
เนื่องจากเมืองพาราณสีเป็นเมืองสำคัญของศาสนาฮินดูทุกสมัย และการที่ผู้จาริกแสวงบุญในศาสนาพากันเดินทางมาตายที่เมืองนี้
การเผาศพในเมืองจึงเกิดมีควันไฟลอยขึ้นไปบนท้องฟ้าเป็นกลุ่มใหญ่ๆ
ในพิธีเผาศพซึ่งมีอยู่ชั่วนิรันดร จึงทำให้เมืองพาราณสีกลายเป็นเมืองที่เศร้าสลดที่สุดในโลก
เมืองพาราณสีเป็นที่ตั้งของ มหาวิทยาลัยฮินดู (Hindu
University) สมัยใหม่เพื่อเผยแพร่ความรู้ และอุดมการณ์ของฮินดูให้กระจายออกไป
เมืองศักดิ์สิทธิ์ที่สำคัญอีกแห่งหนึ่งของฮินดูคือ เมืองมธุรา
เป็นเมืองสำคัญศักดิ์สิทธิ์ของ นิกายไวษณวะ
เมืองนี้ตั้งอยู่บนฝั่ง แม่น้ำยมนา เป็นเมืองศักดิ์สิทธิ์เพราะเป็นบ้านเกิดของ
พระกฤษณะะ เมื่อถึงเทศกาลงานโอลีนักจาริกแสวงบุญทั่วอินเดียพากันเดินทางมายังเมืองมธุรา
มีพิธีกรรมฟ้อนรำให้เกียรติแก่พระกฤษณะ
บรรยากาศในเมืองมธุราตรงกันข้ามกับบรรยากาศในเมืองพาราณสี เมืองมธุราเป็นเมืองแสดงออกถึงความเชื่อทางศาสนาของผู้ที่ยังมีชีวิตอยู่
ในขณะที่เมืองพาราณสีมีบรรยากาศของความตายอยู่ทุกวันเป็นนิรันดร |
